เครือข่ายได้เกิดขึ้นโดยความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่มีการตระหนักต่อคุณค่าหรือมีความเชื่อต่อบางสิ่งร่วมกัน (Lowndes et al., 1997) หนึ่งในคุณลักษณะที่นิยามในเครือข่ายประกอบด้วยธรรมชาติของการเป็นอาสาสมัคร (บุคคลที่มีส่วนร่วมกับเครือข่ายที่คาดหวังไว้) ในการเปรียบเทียบกับการมีส่วนร่วมแบบหุ้นส่วน (Partnership) เครือจะไม่มีลักษณะที่เป็นทางการที่มีส่วนประกอบต่างๆอย่างเป็นทางการ และมักจะลักษณะของขอบเขตเครือข่ายไม่ชัดเจน นอกจากนั้นเครือข่ายยังมีลักษณะของเคลื่อนไหวเนื่องจากธรรมชาติของบุคคลต่างๆที่เกี่ยวข้องในเครือข่ายจะมีการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ซึ่งกันตลอดเวลากับเครือข่ายอื่นๆ สุดท้ายระดับของการไปสู่ความเป็นทางการภายในเครือข่ายจะมีระดับต่ำ
เครือข่ายจะมีลักษณะโครงสร้างของความสัมพันธ์อยู่ ซึ่งสามารถที่จะจัดเรียงลำดับได้จากการวิเคราะห์ระดับความสามารถต่อการเข้าถึงทรัพยากรข่าวสาร เงิน เวลา และอำนาจการตัดสินใจ บางเครือข่ายนั้นไม่เชื่อมโยงกับกลุ่มอื่นๆ ไม่มีงบประมาณส่งผลให้ไม่สามารถเกิดอำนาจส่วนท้องถิ่นได้ (Lowndes, 1997)
Lowndes ได้อธิบายคำถามที่สำคัญที่มีความสัมพันธ์กับการสื่อความแทนลักษณะของสมาชิกเครือข่าย การบ่งบอกถึงคุณลักษณะสมาชิก ธรรมชาติของความเป็นท้องถิ่น หรือความสนใจของชุมชน คำถามที่เกี่ยวกับลักษณะทางกฎหมายของเครือข่าย (Legitimacy of Network) มาจากนักจัดการและนักการเมืองที่จะนำไปสู่รูปแบบของบทบาทสมาชิกให้เกิดขึ้น
เครือข่ายถูกมองเป็นดังระบบเปิดของการบริหารจัดการเพื่อที่จะเพิ่มการมีส่วนร่วมและท้าทายในการเกิดขึ้นของลำดับศักย์ของการมีส่วนร่วม (Gilchrist, 1995 cited in Skelcher et al., 1996) สำหรับในปีค.ศ.1990 ถ้าเครือข่ายสามารถเข้ามาแทนที่ลักษณะของความเป็นชุมชนจะนับเป็นสิ่งที่ดี อย่างไรก็ตามบุคคลที่อยู่ในเครือข่ายมีการดำเนินการร่วมกันในบริบทรูปแบบองค์กร รูปแบบการเมือง และรูปแบบเศรษฐกิจที่ผลักดันร่วมกันอยู่ ความสามารถเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับระบบการเงินและทรัพยากรต่างๆของผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง (Stakeholder) ประกอบด้วย ลำดับเหตุการณ์ทางการเมือง และข้อตกลงร่วมกันของเครือข่าย และกติการ่วมกันที่มีผลต่อความสัมพันธ์ขององค์กร
เครือข่ายและการมีส่วนร่วมแบบหุ้นส่วนได้ถูกเสนอเป็นสองแนวทางในการจัดการต่อกระบวนการฟื้นฟูเมือง (Urban Regeneration Process) ร่วมกัน เช่น เครือข่ายได้เตรียมพื้นฐานสำหรับการมีส่วนร่วมแบบหุ้นส่วนได้ (Lowndes et al., 1997; Skelcher et al., 1996; Hastings et al., 1996) อย่างไรก็ตามเครือข่ายเพียงแค่หยิบยื่นศักยภาพสำหรับการเกิดรูปแบบการส่วนร่วมแบบหุ้นส่วน
การสร้างเครือข่ายมีศักยภาพสำหรับความเป็นไปได้ต่อการมีส่วนร่วมอย่างเข้มข้นในกระบวนการสร้างนโยบายพัฒนาเมือง (Urban Policy) นับเป็นกระบวนการที่มีลักษณะของความเชื่อใจระดับสูง การร่วมมือกันและการให้ผลประโยชน์ซึ่งกัน (Skelcher, 1996) ลักษณะหลักของการสร้างเครือข่ายคือการที่ไม่สามารถทำเป็นทางการได้ ซึ่งนับเป็นกระบวนการที่มีความสำคัญต่อกิจกรรมที่ขึ้นอยู่กับลักษณะของบุคคลและความน่าเชื่อถือ การสร้างแรงบันดาลใจและทักษะให้เกิดขึ้นท่ามกลางสมาชิกของเครือข่าย (Lowndes, 1997)
ประสบการณ์ได้แสดงให้เห็นว่าบางลักษณะที่เกิดขึ้นที่เรียกว่า “เครือข่าย” หรือ “การมีส่วนร่วมแบบหุ้นส่วน” ไม่ได้รับประกันการสร้างเครือข่ายเมื่อเปรียเทียบกับรูปแบบของมีร่วมมือทางสังคมหรือการบริหารจัดการร่วมกัน ในความจริงแล้วอะไรที่กำลังสนใจอยู่ทีสามารถมีการร่วมมือกันท่ามกลางความแตกต่างสิ่งนี้จะสื่อถึงรูปแบบโครงการฟื้นฟูเมือง งานวิจัยที่เกี่ยวกับการบริหารจัดการ (Governance) ด้านการฟื้นฟูเมืองกำลังเป็นที่สนใจและมีการเติบโตอย่างมีนัยสำคัญเชิงทฤษฎีต่อการสร้างเครือข่ายและเป็นแนวทางของการสร้างเครือข่ายร่วมกันทางสังคมให้เกิดขึ้น (Lowndes, 1997)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น